Chapter 10. Plan for a new life.

Jak już wspomniałam,  rozmowa z Leah dała mi wiele do zrozumienia.

Przez kolejny tydzień planowałam, co zrobić by zacząć żyć tak jak wcześniej, bezstresowo?

Trudno było podjąć jakiekolwiek decyzje, zmienić coś w moim funkcjonowaniu. Przywykłam już do bezczynnego leżenia w łóżku i rozmyślaniu nad tym, jakie moje życie jest beznadziejne i nic mi się nie udaje. Chciałam poczuć się tak jak moja przyjaciółka. Pojechała, zakochała się i nie wróciła. Szczęście samo do niej zawitało, nie musiała go szukać. Szkoda, że u mnie było całkiem odwrotnie, bo do mnie zapukało nieszczęście i bez pozwolenia weszło do mojego życia.

Chciałam przełamać się, wyjść na miasto, znaleźć studia.. Jednak mój ból i strach były większe niż się spodziewałam. 

Nie chciałam mieszkać w mieście, gdzie codziennie spotykałabym mojego ex chłopaka.  By zacząć nowe życie, musiałam się wyprowadzić. Gdziekolwiek. Nie widziałam sensu rozpoczęcia nowej wędrówki w miejscu, gdzie ciągle wspominałabym przeszłość. Wyciągnęłam kartkę i zaczęłam spisywać moje pomysły. Długo schodziło mi nad ich analizowaniem, ale w końcu udało mi się wszystko dokładnie przemyśleć.

Przynajmniej zdobyłam się na zrobienie planu nowego życia.

Nie byłam do końca przekonana moimi wymysłami, ale zgodziłam się zejść na dół i pokazać kartkę rodzicom. Może doradzą mi, co mam dalej zrobić.

- Wyjeżdżam. – Oznajmiłam ze stoickim spokojem.

Mina mojej mamy była wprost bezcenna. Nie wierzyła słowom, które usłyszała, dlatego też musiałam wytłumaczyć jej wszystko w jak najdrobniejszych szczegółach.

Długo zastanawiała się nad moim ostatecznym postanowieniem, jednak nie miała nic przeciwko. Powiedziała, że jestem już pełnoletnia i jeśli na pewno dam radę odbudować swoje życie na nowo w całkiem innym miejscu, to nie widzi w tym żadnego problemu. Zależało mi na jej zdaniu jak na nikogo innego. Mocno przeżyła moje rozstanie z chłopakiem, dlatego doskonale wiedziała co  mogę czuć. Obiecała mi, że będzie mnie wspierać duchowo i kibicować w ułożeniu wspaniałego życia.

Kiedy byłam już na sto procent pewna, że mogę opuścić Francję, jak najszybciej pobiegłam do swojej sypialni, by zacząć się pakować. W końcu nie ma na co czekać!

*

Miałam drobny problem, by odnaleźć miejsce, do którego chcę trafić, jednak taksówkarz mi pomógł.

- Wielu turystów prosi, by zawieść ich w to miejsce, więc to całkiem dla mnie normalne.- Posłał mi ciepły uśmiech i ruszył.

Czułam wiosenny powiew wiatru we włosach. W końcu to już końcówka marca. Aż uśmiechałam się sama do siebie, kiedy myślałam, że właśnie tutaj spędzę resztę swojego życia.

Już głęboko w myślach pozostawiłam wątek z Chrisem i całkiem nie przejmowałam się niezręczną sytuacją, która miała miejsce podczas Sylwestra. Zaczynałam wszystko od punktu zerowego. Tak, jakbym się dopiero urodziła.

Serdecznie podziękowałam kierowcy za podwiezienie i wręczyłam mu należyty napiwek.

Wzięłam głęboki oddech i ciągnąc za sobą dwie walizki wraz z  resztą bagaży, ruszyłam na parking przeogromnego obiektu.

Na oficjalnej stronie internetowej kadry odczytałam, kiedy obiekt będzie otwarty, dlatego też miałam pewność, że zastanę wszystkich o tej porze.  Nie wiedziałam, czy dobrze robię, przyjeżdżając tutaj, jednak pierwszą osobą, z którą chciałam się przywitać po przylocie do Londynu musiał być oczywiście on.

- Liliana!- Usłyszałam uradowany głos za sobą.

Mimowolnie odwróciłam się o 180 stopni i ujrzałam wprost promieniejącą Leah.

Mocno wtuliłam się w jej miękkie kasztanowe włosy i szepnęłam, że Londyn to mój nowy rozdział w życiu.

Objęła mnie ramieniem, po czym z szerokim uśmiechem na twarzy przyznała, że to była doskonała decyzja.

Wszyscy kierowali się już w kierunku parkingu. Przy nas pojawił się chłopak mojej przyjaciółki, z którym od razu się zapoznałam.

- Jedziesz z nami? Musimy zrobić szybko zakupy, bo wieczorem przyjeżdża rodzina Oscara.- Leah rzuciła gwałtowne pytanie.

- Nie, czekam na kogoś.- Posłałam jej uśmiech.

- Jakby się coś działo, to wiesz gdzie jestem!- Krzyknęła z oddali, gdyż brunet ciągnął ją w stronę samochodu.

Poprawiłam lekko włosy, kiedy z daleka ujrzałam jego postać.

Chwilę później byłam zła sama na siebie, że z taką radością na niego czekam. Powinnam na razie przystopować, poczekać. To nie jest odpowiednia pora, by zaczynać coś nowego z innym chłopakiem, a tym bardziej z nim.

Mimo wszystko nie mogłam powstrzymać się od przejrzystego uśmiechu na  twarzy. Za głęboko wszedł mi do głowy i nie mogłam go z niej wyrzucić.

Aż zaśmiałam się pod nosem, kiedy był coraz bliżej mnie i jeszcze mnie nie zauważył. Czy tak bardzo się zmieniłam? Czy może znalazł inny punkt swych westchnień?

-Déjà vu, stary! Śniła Ci się, że wróciła i oto jest!- Zachichotał brunet o ciemnej karnacji, a chwilę później ukradkiem spojrzał się na mnie.

Nie wiedziałam nawet o co chodzi, więc z uwagą przyglądałam się całej sytuacji.

Eden również z początku nie zrozumiał o co mu chodzi, jednak po krótkiej chwili, kiedy odwrócił się w moją stronę, a nasze spojrzenia się spotkały, poczułam jak z każdej strony oblewa mnie fala gorąca.

- Lil!- Wykrzyczał całkiem zaskoczony, po czym podbiegł do mnie i mocno mnie do siebie przytulił.

- Dobra, już okej.- Odepchnęłam go od siebie, rumieniąc się lekko.

Wlepił we mnie swój wzrok i nie zdecydował się na żaden inny krok.

-Niespodziankę mi zrobiłaś.- Zaśmiał się, na co jego przyjaciel odpowiedział głośnym śmiechem.

Przez chwilę droczył się z nim, a kilka minut potem pożegnali się i razem z brunetem skierowaliśmy się w stronę jego samochodu.

Bez pozwolenia zamknął moje walizki w bagażniku i ruszyliśmy do jego mieszkania, z którym już miałam okazję się zapoznać.

Tam zaparzył brytyjskiej herbaty, i podał mi talerzyk z ogromnym kawałkiem ciasta wiśniowego, które zrobiła jego mama.

Przez chwilę rozmawialiśmy o Sylwestrze, a na ścianach w salonie mogłam dostrzec niektóre zdjęcia zrobione przez nas podczas naszej wycieczki pod Tamizę. Cudowne widoki..

- Leah wspominała, że twój chłopak z tobą zerwał..-Westchnął i sam wepchnął sobie w usta ogromny kawałek ciasta.

- Możemy o tym nie mówić? Przyjechałam tu, by rozpocząć całkiem inne życie.- Odpowiedziałam, ze złości przymrużając lekko oczy.

-To przeze mnie.. Przepraszam, że zrujnowałem Ci życie.- Chwycił się za głowę.

- Eden!- Krzyknęłam. – Nie mów tak! To nie twoja wina.. Poniosło mnie wtedy, skąd mogłeś wiedzieć, że jestem zajęta? To tylko mój błąd, mogłam nad sobą panować.- Uwiesiłam wzrok na czerwonym kubku. – A zresztą, stało się. Nie mam zamiaru już rozpaczać z tego powodu, za dużo łez wylałam przez tą sytuację.- Machnęłam ręką i opróżniłam zawartość kubka.

Przez kolejne godziny rozmawiałam z brunetem o błahostkach. Opowiadał mi dużo o klubie, swojej początkowej karierze, braciach. Pokazywał mi zdobyte medale i zdjęcia ze szlagierowych meczów. Cudownie było słuchać o jego karierze. Był młodym człowiekiem, a osiągnął w swoim życiu tak wiele, nie to co ja..

Wieczorem zrobiliśmy sobie seans filmowy, ale zbyt bardzo wciągnęliśmy się w to, gdyż kompletnie straciłam poczucie czasu. Mijała godzina druga rano, a ja nie chciałam budzić o tej porze mojej przyjaciółki z pytaniem, czy przyjmie mnie w skromne progi swojego chłopaka. Wychodziło więc na to, że swoją pierwszą noc w Londynie będę musiała spędzić u Hazarda..